(Vervolg van pagina 1)
Collega Claudette Nouris, werkzaam bij onder meer de BalansAdvieslijn, vertelt dat er de afgelopen maand 25 telefoontjes binnenkwamen. Welk gesprek ze graag hierbij aanhaalt?
‘De ouders van een 7-jarige jongen met een vermoeden van dyslexie. Omdat school niet extra wil oefenen met hem, kan er geen diagnosetraject worden ingezet. Op school wordt het kind als lastig ervaren, zelfs dom, en thuis is het kind met name verdrietig. Dit speelt inmiddels ruim 1,5 jaar. Ouders bellen ons voor technische informatie over de mogelijkheden om zelf een onderzoek te starten naar dyslexie. In de loop van het gesprek vloeit het over naar hoe ondersteunen en empoweren we zo optimaal mogelijk ons kind? Ze weten niet wat ze op dit gebied van school kunnen verwachten. Wat ik hen dan kan bieden is enerzijds informatie over de bestaande regelgeving en protocollen schoolbeleid dyslexie. En anderzijds spreken we over het inschakelen van eventuele andere hulp voor het kind om de positieve kanten naar boven te halen en zelfvertrouwen ook. Het draait bij alles, geef ik aan, om de juiste tone of voice. Van daaruit krijg je een goede samenwerking met school, met je kind en alle andere mensen om het kind heen. |
|
|
Je moet elkaar in zo’n telefoongesprek in korte tijd leren kennen en dat kan door veel vragen te stellen en tijd te nemen voor elkaar, zodat een gedegen en respectvol gesprek ontstaat. Ik luister dan ook heel gefocust en geef aandacht ook vanuit mijn eigen ervaringen thuis met ons gezin en juist dat geeft wederzijds herkenning en vertrouwen. De ouders zijn super blij, ze worden zelfs lid van Balans. Zo sluiten zij af. En ik sluit af met: ‘Het komt goed met jullie kind mits de goede ondersteuning er komt en met een grote dosis geduld van alle betrokkenen.’
O ja, en ik heb ze ook nog uitgenodigd voor de webinar ‘Dyslexie in het basisonderwijs’ voor extra ondersteuning en informatie. Wat het gesprek met mij deed? Na een uur hing ik zo tevreden op. Ik voelde dat we met elkaar voor deze jongen op de goede weg zijn nu. Zo kan hij zijn echte ‘ik’, en voor school dan ook zijn IQ, laten zien. Mooi dat we op deze manier vanuit de BalansAdvieslijn ouders die het even niet weten of twijfelen, kunnen bijstaan.’
Zie ook:
|
